تکنولوژی S-AWC را با هدف تحقق "رفتار قابل پیش بینی" و "حاشیه عملکرد بالا" در سطح بسیار بالایی ایجاد شده است.این سیستم به صورت انحصاری در اختیار میتسوبیشی موتورز قرار دارد و فقط در اتومبیل‌های این کمپانی می‌توانیم مکانیزم آن را مشاهده کنیم. سامانه S-AWC در واقع پیشرفته شده سیستم انتقال نیرو ۴WD یا همان سیستم چهار چرخ متحرک است. این سیستم اولین بار در سال ۲۰۰۷ بر روی خودروی میتسوبیشی لنسر اولوشن ( Lancer Evolution ) استفاده شد و نمونه توسعه یافته یا همان پیشرفته‌تر آن در سال ۲۰۱۰ بر روی اتومبیل میتسوبیشی اوتلندر اجرا شد. سیستم S-AWC در اصل توسعه یافته سامانه انتقال قدرت AWC است که آن هم توسط این کمپانی ژاپنی به اختراع رسیده است. سامانه AWC مکانیزمی مشابه با سیستم AWD دارد با این تفاوت که از نظر ساختاری و نحوه انتقال نیرو، می‌تواند به صورت صفر و یک عمل کند و تمام نیرو‌های تولید شده توسط پیشرانه اتومبیل را به سوی یکی از دیفرانسیل‌ها انتقال دهد. بر اساس نظر کارشناسان حوزه خودرو، سیستم انتقال نیروی S-AWC دقیقا شعار ” رانندگی لذت‌بخش و ایمن ” کمپانی میتسوبیشی موتورز را به دنبال دارد. این سامانه با بهره‌گیری از هماهنگی میان ترمز‌ها و همچنین آنالیز وضعیت پایداری خودرو، می‌تواند به شکلی نیرو را میان چرخ‌های اتومبیل تقسیم کند که خودرو در ایمن‌ترین و پایدار‌ترین حالت خود بتواند ترمز کند و پیکره خود را تثبیت کند. بر اساس گفته‌های متخصصان میتسوبیشی موتورز، سامانه S-AWC فقط یک سیستم انتقال نیرو نیست، بلکه یک مکانیزم جامع برای بهبود کیفیت رانندگی افراد است. این سیستم قادر است فشار وارد شده و همچنین میزان کشش و اصطکاک هر چرخ را مورد سنجش قرار دهد و بر اساس مسیر پیش روی اتومبیل، بهترین حالت را برای انتقال نیروی پیشرانه به چرخ‌ها انتخاب کند.